Als reactie op artikel en POL van sporza heb ik een lange commentaar geschreven die meer eigen artikel geworden

Als reactie op artikel en POL van sporza heb ik een lange commentaar geschreven die meer eigen artikel geworden.



https://sporza.be/nl/2018/08/29/sportpsycholoog-brouwers-een-training-is-iets-tussen-coach-en/

Zelf sta ik nooit aan de zijlijn. Ik weet dat mijn kind hoogbegaafd is en thuis komt met uitstekende rapporten van school. Volgens mij is er dan ook heel weinig kans dat hij daadwerkelijk voetballer gaat worden, ook al droomt hij nog wel over een carrière als voetballer. Voor mij heeft mijn zoon ook de wereld van voetbal geopend. Twee jaar geleden was ik degene die niet wist wie Messi is en bij welke voetbalclub hij speelde.


Ik heb het idee dat ouders vaak aan de kant staan te kijken omdat hun kinderen geen rapporten krijgen, zoals ze die wel krijgen op school. Op school is er namelijk iedere drie maanden een rapport met duidelijke cijfers per schoolvak, maar wanneer het op voetbal aankomt is het niet zo gemakkelijk en duidelijk. Er is niet iets waar op een normale manier de vooruitgang te evalueren valt. Waarom zijn er geen rapporten voor voetbal? Waarin duidelijk staat hoe een kind ervoor staat.

Kijk bijvoorbeeld eens naar het volgende rapport:

https://docs.google.com/spreadsheets/d/1mZYfErpFI1HgOok7dJSbfFtmTm1gFF-iibhNK1WPYvY/edit?usp=sharing


In eerste instantie geven trainers vooral applaus en geven aan dat het perfect is. Het kind begint te denken dat hij echt super goed is en belandt vervolgens bij een gewestelijke ploeg. Of misschien nog erger, het kind moet de club verlaten omdat het niveau te hoog is voor de club.


Als voetbalclubs rapporten zullen gaan gebruiken en er een meer open evaluatie zou zijn, welke teruggebracht zou kunnen worden naar gestandaardiseerde vakken, zouden er minder ouders aan de zijlijn staan. Wat misschien nog erger is, is dat dit systeem van verborgen interne rapporten onduidelijke concurrentie veroorzaakt. Spelers beginnen te denken dat degene die vooraan staat om de doelpunten te maken beter is dan een speler in de verdediging of het doel.

Vervolgens begint de vechtpartij om de posities. Ieder kind heeft zijn eigen unieke eigenschappen en je bent natuurlijk op je best waar je goede eigenschappen zijn. Daarom is het vaak beter om een kind dat groter is in de verdediging of het doel te zetten. Vooraan de bal verliezen is namelijk minder erg dan in de verdediging. Dit is over het algemeen de visie van de voetbalcoaches die in ons land actief zijn. Vaak betekent dit ook dat er juist hele goede mensen achterin staan, welke beginnen te twijfelen of ze wel goed genoeg zijn omdat ze in het doel of achterin staan. Ze willen zelf graag vooraan om de doelpunten te gaan maken voor hun club. Wanneer je altijd achterin staat en niet tot scoren komt worden spelers vaak minder tevreden. Zo begint de concurrentie binnen de ploeg vanzelf. De trainers zeggen vaak: samen spelen, samen, laat het balletje rondgaan. Maar kinderen gaan over het algemeen voor de lange solo en blijven dribbelen totdat ze zelf kunnen scoren. Alsof het maken van een doelpunt de enige maatstaf is. Hiermee ontwikkelen ze minder effectieve gewoonten en technieken.

Er zijn waarschijnlijk tal van redenen om rapporten van spelers te verbergen voor hun ouders. In het huidige systeem heeft het meer nadelen dan voordelen. Een evaluatiegesprek van een vijftiental minuten, één of twee keer per jaar, waar trainers ook niet voorbereid zijn voor een discussie is natuurlijk onvoldoende. De meeste trainers discussiëren er regelmatig op los met de ouders. Dus staan ouders vaker zelf te coachen terwijl dit alleen maar dom en frustrerend is voor zowel de trainers als kinderen.

Cijfers en rapporten verbergen is, naar mijn idee, wettelijk niet toegestaan. Wanneer voetbalclubs interne rapporten bijhoudt dan moeten de ouders en kinderen ook inzage kunnen krijgen. Zeker met de komst van de nieuwe Europese wet- en regelgeving, de GDPR. Als de voetbalclub weigert een intern rapport te geven aan de ouders is de club namelijk aansprakelijk voor schending van de privacy.

Wanneer ouders zich meer op de achtergrond gaan bezighouden met het voetbal van hun kind, zijn we nog steeds niet in de buurt van een oplossing. Mijn inziens zit het probleem dieper en moet dit grondiger aangepakt worden.

Zelf ben ik iemand die nooit trainers aanspreekt met betrekking tot goed of slecht advies. Ik ben al blij dat ze hun vrije tijd erin steken, ongeacht of ze nou gelijk hebben of niet. Dergelijke posts schrijf ik in mijn blog omdat dit mij helpt er verder op in te gaan als ik het ergens niet helemaal mee eens ben. Op die manier kan ik mijn mening delen en op een positieve en respectvolle manier omgaan met datgene wat er gaande is.